Άιζενμενγκερ, σύνδρομο

(Ιατρ.). Συγγενής καρδιοπάθεια. Χαρακτηρίζεται από έλλειψη μεσοκοιλιακού διαφράγματος, δεξιά παρεκτόπιση της αορτής, υπερτροφία της δεξιάς κοιλίας και πνευμονική στένωση. Αποτελεί το 5% των συγγενών καρδιοπαθειών. Ονομάστηκε έτσι από το όνομα του Βίκτορ Άιζενμενγκερ (1864-1932), που πρώτος ασχολήθηκε συστηματικά με την καρδιοπάθεια αυτή.